แต่ครั้งนี้ผมยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อจะไปพักผ่อนจิตใจ เอาหัวใจพังๆไปทิ้งที่ “แม่กำปอง” เริ่มจากขึ้นรถไฟที่สุรินทร์มากรุงเทพ แล้วต่อรถไฟ จากรุงเทพไปเชียงใหม่ โอ้ววว ระยะเวลาการเดินทางช่างยาวนานเหลือเกิน ผมมาถึงหัวลำโพงประมาณตี 4 ครับผม…
แต่รถไฟฟรีไปเชียงใหม่มีรอบบ่ายโมง จะมีช่วงเช้าด้วยครับเป็นรถไฟสปินเตอร์ แต่ขบวนเช้าจะถึงที่หมายประมาณ4ทุ่ม ผมเลยเลือกรอบบ่ายเพื่อจะไปถึงเชียงใหม่ตอนเช้านั่งรอเวลาวนไปเรื่อยๆก็แวะไปเดินเล่นแถวประตูน้ำระหว่างรอ ซึ่งมันไม่ไกลกันสักเท่าไร เดินเล่นเพลินๆก็ถึงเวลารถไฟออกแล้ว ไปๆไปแอ่วเหนือกัน
เริ่มต้นจากหัวลำโพงไปถึงเชียงใหม่ใช้เวลาเดินทางประมาณ 14ชั่วโมงโดยรถไฟฟรีของไทย ถึงก้อช่างไม่ถึงก้อช่าง ฮ่าๆ ที่เลือกนั่งรถไฟเพราะอยากได้บรรยากาศสองข้างทาง เวลาประมาณตี5ถึงเชียงใหม่
แล้วก็ได้ใช้รถเที่ยวบนนั้นด้วย ส่วนผมเลือกเช่ามอเตอร์ไซด์ ขับไปเรื่อยๆแวะถ่ายรูปไปเรื่อย แล้วก่อนจะขึ้นก็จะเจอกับ น้ำพุร้อนสันกำแพง ไปลองต้มใข่กัน ตอนนี้อาจจะคนน้อยแต่ถ้าหน้าหนาวที่นี่รับรองคนเต็มแน่นอนครับ
ตอนนี้เราจะขึ้นแม่กำปองกันแล้วทางค่อนข้างชันและโค้งเยอะพอสมควรครับ
มาถึงก็ตรงดิ่งไปที่โฮมสเตย์เลยครับ เอาของไปเก็บก่อน ผมพักอยู่ที่ บ้านสายชลโฮมสเตย์ แนะนำเลยว่าบรรยากาศดี อบอุ่นมาก มีน้ำตกไหลผ่าน คืนละ 500บาท มีอาหาร2มื้อ ชากับกาแฟมีให้ตลอดครับ ต้องโทรจองไว้นะครับถ้าไม่อยากพลาด
บรรยากาศภายในหมู่บ้านที่นี่เงียบสงบมาก ลองไปสัมผัสดูแล้วคุณจะหลงรักที่นี่เลย
นี่คือร้านยอดฮิตของที่นี่เลยครับ ใครมาต้องมาเช็คอินที่นี่ คือ1 ร้านลุงปุ๊ด&ป้าเป็ง 2 ร้านชมนกชมไม้ ร้านชมนกชมไม้มีจุดเด่นคือวิวที่สามารถมองเห็นแม่กำปองได้ทั้งหมู่บ้านจากมุมสูงครับ
ขยับขึ้นมาอีกหน่อยไม่ไกลจากหมู่บ้านเท่าไรก้อตะเจอกับน้ำตกแม่กำปอง เป็นน้ำตกต้นน้ำที่สวยมากครับ ผมขอร้องทุกคนที่ไปเที่ยว อย่าทำลายหรือว่าทิ้งเศษขยะไว้เลยนะครับ เพราะที่นี่ไม่เหมือนกับที่อื่นที่นี่จะช่วยกันรักษาความสะอาด ตลอดทางขึ้นน้ำตกหรือว่าในหมู่บ้าน ผมไม่เห็นขยะเลยซักชิ้นเดียว อยากเที่ยวธรรมชาติก็ต้องรู้จักรักธรรมชาติด้วยนะครับ ก่อนจะขึ้นน้ำตกลองแวะชิมก๋วยเตี๋ยวด้านหน้าก่อนนะครับ อร่อยมาก ..
ตื่นมารับลมช่วงเช้า นั่งจิบชาร้อนๆหอมๆอากาศหนาวกำลังดี แต่หมอกหนามากๆมองอะไรไม่เห็นเลยครับ
ตรงนี้เป็นบริเวณวัดครับ ศาลากลางน้ำ แวะเข้ามาไหว้พระซะหน่อย
ตรงนี้เป็นมุมถ่ายจากยอดเขาที่แบ่งเขตระหว่างจังหวัดเชียงใหม่กับจังหวัดลำปาง
อย่าลืมตื่นเช้าไปชื่นชมความงามบนกิ่วฝิ่นนะครับ
บางคนว่าเราบ้า ทำไมชอบเที่ยว ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว คือผมก็ก็ งง กับคนถามแล้วก็ งง กับคำถามพอสมควรว่า แล้วเราอยู่คนเดียวไม่เป็นหรอ เคยเดินตามทางของหัวใจไหม เคยให้เวลากับตัวเองแบบที่สุดๆบ้างไหม หรือว่าความสุขมันต้องแขวนไว้กับชีวิตคนอื่นตลอดเวลา ถ้าผมบ้าแล้วมีความสุขขนาดนี้ ผมยอมให้ทุกคนหาว่าผมบ้าครับ
ขอขอบคุณ Thunyawat Kongnum